Elke ochtend word ik wakker en stuur ik een appje naar mijn buddy. Tijdens het Jaarprogramma van 365 dagen succesvol heb ik mijn ‘buddy’ ontmoet. We delen in één woord met elkaar onze intentie voor de dag, een ikigai.
Gisteren ontving hij het woord ‘voelen’ van mij op zijn mobiel. Ik had de ochtend en middag een lege planning, maar toch was ik druk. Mijn aandacht was volledig gericht op datgene wat ik in de avond zou gaan meemaken. Ik zou voor de tweede keer naar de basiscursus tantra gaan. Voorafgaand aan de corona perikelen heb ik mijn eerste tantra avond beleefd. Het was een openbaring, intens en vol emotie. Deze tweede avond zal een herhaling zijn van de eerste avond, maar nu deels met een nieuwe groep.
Ik ben in de ochtend wat snauwerig naar mijn vriend en in de middag lig ik enkele uren te slapen op de bank. Mijn vriend komt terug van het boodschappen doen en maakt mij wakker. Hij legt een tony choconely reep voor mijn neus neer. Normaliter eet ik bij emotionele spanning zo’n hele reep in één keer op. Ditmaal sta ik versteld van mijzelf. Ik raak de reep niet aan. Ik vraag of mijn vriend mij wil helpen. We gaan tegenover elkaar zitten en kijken elkaar in de ogen aan. Ik nodig hem uit in mijn wereld. Woord voor woord deel ik wat er in mij omgaat. Hij herhaalt mijn woorden en vraagt of hij zo bij mij is. Ik hoor mijzelf zeggen dat ik spanning in mijn lijf ervaar, dat ik bang ben om uitval te krijgen en dit ook al lichtelijk voel opkomen. Ik voel mij gefaald. Ik besef de laatste tijd meer en meer dat ik mijn uitvallen zelf onbewust creëer én dan juist nu wanneer ik iets spannends en moois wil aangaan gebeurd het toch weer. Mijn ego wil mij ervan weerhouden om vanavond de auto in te stappen en naar de tantra cursus te gaan. Hij heeft een bak aan argumenten bij elkaar verzameld; ‘Je moet nu opschieten’, ‘je komt wellicht in de file terecht’, ‘het is een nieuwe groep’. De angst voor uitval is voelbaar. Het duurt niet lang voordat mijn vriend niet meer voor mijn vriend staat. Ik zit oog in oog met mijn ego. ‘Wil je alsjeblieft iets zachter praten?’ vraag ik aan mijn ego. Hij antwoord dat hij gehoord wil worden, ‘Ik zal luider praten wanneer je mij probeert te onderdrukken’. Het kwartje valt en ik omarm mijn angst. De ontspanning komt terug in mijn ledematen. Ik geef mijn ego een hele dikke knuffel en later ook mijn vriend. Ik ben zo ongelofelijk trots op mijzelf dat ik zelf de controle heb gekregen over mijn lijf!! Ik voel ook een enorme waardering voor onze relatie, samen groeien is het mooiste wat er is!
Een paar uur later ben ik op locatie aangekomen. Na een autorit vol euforie sta ik in de ruimte met mijn beide voeten stevig op de grond. Het was een prachtige avond waarbij er veel energie stroomde tussen alle deelnemers. Ik had kracht en liefde te geven voor mijzelf en de ander. Wat een heerlijk gevoel! Vandaag is mijn ikigai ‘ruimte’. Ruimte voor bezinning.
