Notice: Function WP_Scripts::localize was called incorrectly. The $l10n parameter must be an array. To pass arbitrary data to scripts, use the wp_add_inline_script() function instead. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 5.7.0.) in /home/deb133380/domains/raakbaar.nl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5835

Jet geht’s los!

29 August 2020

Daar waar iedereen op het strand voorbij loopt in een regenjas, kleed ik mij uit tot slechts een bodie van zwarte kant overblijft om mijn lijf enigszins nog te bedekken. Zonder mij te bedenken hoe mijn lichaamstemperatuur zal reageren op de kou, zet ik haastig stappen richting de hoge golven. Wanneer het zoute water mij omringt, voel ik bevrijding! Mijn breedste glimlach straalt zowaar de donkere wolken boven mij weg. De blikken van de voorbijgangers veranderen van vragend en oordelend naar meegenietend genot. Het water is koud en toch warmer dan de wind die mijn evenwicht probeert te ontnemen. De oma rimpels verschijnen op mijn vingertoppen net als de kippenvel op mijn benen, maar dit doet niet af aan de waanzinnige ervaring en mijn gevoel om te blijven dobberen.

Naast de fanatieke watersporters ben ik niet alleen in het water. Mijn vriendin geeft eveneens een slaak van verlichting wanneer zij het water bereikt. Ze probeert mijn enthousiaste doorgeslagen ik bij te benen. Met haar schoenen nog aan en haar lange jurk die de oppervlakte van de waterspiegel raakt, houdt zij stevig haar fotocamera vast. Het is de kunst scherpe foto’s te maken terwijl de lens net als onze huid alsmaar wordt bevochtigd. Maar het lukt. Ze geeft mij tussentijds een inkijkje wat ze ziet. In wat haar ogen als de camera opvangen. Ik zie het nu ook. Een beeldschone vrouw op beeld. Ik word instant verliefd bij het zien van de vrouwelijke rondingen, maar bovenal bij het zien van een vrouw die zich niet laat belemmeren. Niet door het weer, niet door schaamte en ook niet door haar eigen vertekend lichaamsbeeld. Ik zie een vrouw die haar seksuele energie met zachte kracht naar buiten laat komen.

Zij en ik, we hebben een aanstekelijk effect op elkaar. Als ik naar haar gezicht probeer te kijken die zich schuilhoudt achter de camera, vang ik ook bij haar een intens gelukkige lach op. Grenzeloos. Ze zet alles op alles om de prachtigste foto’s te maken. Technisch gezien dan. Want ik hoef niks meer te doen dan mijn geluk net als de golven te laten stromen. ‘Geniet, dan straal je en worden de foto’s vanzelf mooi!’ We zitten in samen in een ongelofelijke bubbel. De windstoten suizen niet meer in mijn oren en het water vloeit zonder moeite langs mij heen. Ik merk het bij tijd en wijlen niet eens meer eens op. De enige kracht die voelbaar is, zijn de geluidsgolven die de afstand tussen haar en mij overbruggen. ‘Whaaa! Jaaaa!!’.

We haasten ons terug naar de tassen die we gedumpt hebben in een zandkuil naast een groene container. Hele zandverstuivingen hebben plaats genomen tussen mijn lingerie en badjas in de grote blauwe Albert Heijn tas. Ik probeer mijn badjas aan te trekken, maar mijn klamme, korrelige huid biedt weerstand tegen de zachte stof. Ik zie de witte lingerie die klaar ligt om nog gedragen te worden. Maar niet voor nu. Het had zo moeten zijn. De boudoir shoot die we hadden ingepland waar ik zowel naar uit keek als een berg tegen op zag, heeft zich in hele andere vormen aangediend. Niet in de juiste lingerie waar ik zo goed over had nagedacht, niet met een platte buik na enkele weken afvallen en een dag niet eten, niet met een extra zonnebanksessie, geknipt en gekleurde haren en niet met mooi versierde gel nagels. Nee, gewoon tussen weer en wind. Op het moment dat we dáchten dat het niet mogelijk was en onze grenzen toch verlegden.

Ineens is daar weer de kou. Maar de warmte van de energie, bevrijding en verlossing die ik van binnen voel is oneindig. Het is niet het vastgelegde beeld op een foto dat mij bij blijft. Het is het levendige beeld van de golven die mijn benen raken wanneer ik op mijn knieën in de grote zee gehurkt zit. Het is het beeld van de zilte zeelucht die mijn haren in mijn gezicht doet vastplakken. Het is het beeld van mijn vriendin die met haar natte schoenen en schaterlach mij achtervolgt. Het is het beeld dat ik met mijn vriendin een intens moment deel. Die niet alleen de vriendschap tussen haar en mij versterkt, maar ook de vriendschap die ik met mijzelf ben aangegaan.

HET IS HET BEELD VAN DE SCHOONHEID VAN VROUWEN WANNEER ZE LOSGESLAGEN ZIJN!

SHARE THIS STORY
×

Stel hier je vraag

× Stel hier je vraag