Op moederdag besloot ik dit jaar eens niet mijn moeder op te zoeken. Daarvoor in de plaats zocht ik op deze zonnige dag de hitte nóg meer op: ik nam plaats in de zweethut. Ook wel de baarmoeder van Moeder Aarde genoemd.
Een kleine twee jaar geleden zat ik voor het eerst in de donkerte de hitte op te vangen en met mijn zweterige branderige huid tegen andermans huid mee te zingen met de liederen en mantra’s. Het maakte allemaal een ongelofelijke indruk op mij. Met name de hut waarbij we alleen met vrouwen bij elkaar kwamen, bleef mij bij. Brrr, ik werd helemaal kriebelig van al die vrouwenenergie. Die zachtheid. Geef mij maar wat testosteron in de ruimte, dacht ik nog. Het was voor mij genoeg reden om juist dit stukje aan te gaan kijken.
Het was dan ook prachtig om te ervaren dat mijn intentie om mij meer ‘vrouw’ te voelen, op moederdag op zijn plek viel. Niet gek dat op moederdag, de vrouwenenergie volop voelbaar was. Ik voelde mij ditmaal juist verbonden met de andere vrouwen en de vrouwelijke energie in de mannen. Ik kon zachter zijn en ik kon met gemak buigen voor wanneer de hitte mij te zwaar werd. Tekenend voor de lessen die ik de afgelopen jaren heb geleerd.
Op de terugweg in de auto luisterde ik een podcast van Tibor. Hoppa, daar was weer al dat testosteron, wat ik stiekem toch ook wel weer erg fijn vond! Tibor is een held in het meedogenloos en kraakhelder uitspreken van de waarheid, als je het mij vraagt. Hij verwoorde precies hetgeen welke les er deze zweethut tot mij kwam. ‘Je kan weerbaar worden tegen tegenslag en je kan weerbaar worden tegen verleiding’. ‘Tegenslag komt een aantal keer voor in ons leven, verleiding daarentegen de hele dag door’, aldus Tibor.
Ja, weerbaar tegen tegenslag. Inmiddels kan ik zeggen dat ik met de tegenslagen die ik sinds mijn diagnose heb gekregen, steeds weerbaarder ben geworden. Overgave en zachtheid, is voor mij the key.
Maar dan heb je nog weerbaar tegen verleiding. Aiii. Hoeveel verantwoordelijkheid neem ik voor de gezondere keuzes in mijn leven? Mentaal steeds fitter zijn, is hartstikke mooi. Maar dan komt er nog een stukje fysieke fitheid om de hoek kijken. Ik maak mij zeker schuldig aan het gedragspatroon ‘korte termijn fijn, langer termijn pijn’. Ach, die ene chocolade reep, die hardloopschoenen in de kast laten verstoffen en soms is daar toch weer ineens die sigaret. Ik kies op de korte termijn voor gemak. Op langere termijn kies ik daarmee voor…nou dat hoef ik niemand uit te leggen.
Nog even terug naar die Tibor, ik durf bijna te beweren dat ik een kloon van Tibor heb ontmoet bij de zweethut. Diezelfde mannelijke energie, een torenhoge discipline en een vastberadenheid van heb ik jou daar. Natuurlijk zocht ik hem even op. Als iemand mij lichtelijk weet te intimideren is mijn interesse gewekt. Wat kan ik van jou leren?!, denk ik dan. En zo kreeg ik de dag na de zweethut een berichtje van ‘Tibor de tweede’:
‘Ik denk dat we iets voor elkaar kunnen betekenen. Mijn idee was dat ik jouw accountibillity buddy wordt voor het sporten en jij kunt mij helpen om in contact te komen met mijn gevoel.’
Hoppa, twee vliegen in één klap! I’m in!
Ik kom dan ook tot de conclusie dat de zweethut mij weer iets prachtigs heeft opgeleverd. En ja zo’n zweethut, het is net als een tegenslag, ik ervaar het niet vaak maar het is weer een mooi groeimoment om te ervaren hoe je ermee omgaat als het even (te) heet wordt onder je voeten 😉. Mijn antwoord daarop is: vrouwenenergie. Als het op weerbaarheid tegen verleiding aan komt, dan heb ik de mannelijkheid in mij aan te boren. De daadkracht van het mannelijke…, laat dat nou aan bod zijn gekomen op vaderdag….
To be continued..;)
